Με μεγάλη ικανοποίηση, ως Συνήγοροι Υπεράσπισης, δεχθήκαμε την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αποτελούμενο από Υποστράτηγο ως Πρόεδρο, τρεις Ταξιάρχους ως μέλη και Συνταγματάρχη ως Εισηγητή, που αθώωσε με ψήφους τέσσερεις έναντι μίας εγκαλούμενο Ανώτερο Αξιωματικό και απέρριψε το ερώτημα (αίτημα) της Απόταξης για συστηματική κατάχρηση παρανόμων οπιοειδών. Πέρασαν ήδη είκοσι πέντε χρόνια από τότε που το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε αφιερώσει το έτος στην εκστρατεία καταπολέμησης των ναρκωτικών ουσιών στο Στράτευμα, αλλά τα ναρκωτικά υπάρχουν στην κοινωνία και φυσικά σε κάθε επιμέρους θεσμό, όπως είναι και οι Ένοπλες Δυνάμεις. Το ερώτημα που απασχόλησε κατά καιρούς το Νομοθέτη στη θέση της ακριβούς γραμμής πέρα από την οποία ο χρήστης αρχίζει να γίνεται παραβατικός και σταδιακά απολύει την ιδιότητα του ασθενή με προκρίνουσα αυτή του εγκληματία, δεν αποτέλεσε για τις Ένοπλες Δυνάμεις νομικό ζητούμενο, καθώς η χρήση οποιασδήποτε ναρκωτικής ουσίας ισοδυναμούσε με βαρύτατα κολαζόμενη πράξη, τόσο πειθαρχικά όσο και ποινικά (δεδομένου του ότι επέφερε και την λεγόμενη "αυτοαχρήστευση" του Στρατιωτικού και συνακόλουθα τη διακινδύνευση του κοινωνικού αγαθού της Εθνικής Άμυνας). Με την πρόσφατη απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στην οποία παρασταθήκαμε ως Υπεράσπιση, ωστόσο, οι τέσσερεις Ανώτατοι Αξιωματικοί του Συμβουλίου (πλην του Συνταγματάρχου Εισηγητού που ψήφισε υπέρ της ενοχής), αποδέχθηκαν τις αιτιάσεις μας και διαπίστωσαν ότι ο συστηματικός χρήστης ναρκωτικών ουσιών είναι πρωτίστως ασθενής και τούτο όχι απλώς λειτουργεί ως ελαφρυντικό της παραβατικότητας, αλλά αίρει το ίδιο το αξιόποινο. Έτσι, ο ασθενής Ανώτερος Αξιωματικός δεν αντιμετωπίσθηκε ως απόβλητος του Σώματος, αλλά ως άνθρωπος του οποίου η πρότερη καταθλιπτική διαταραχή τον έσπρωξε στα ναρκωτικά και η Υπηρεσία έχει χρέος να τον βοηθήσει. Θεωρούμε την απόφαση του Πειθαρχικού Συβουλίου του Γενικού Επιτελείου Στρατού εξόχως σημαντική, τόσο σε επίπεδο αντιμετώπισης του φαινομένου των ναρκωτικών, όσο και θέσης νέας κατεύθυνσης νομολογίας Πειθαρχικού Δικαίου Δημοσίων Υπαλλήλων. Ο ασθενής που κάνει χρήση οποιοειδών επιβάλλεται κατά τη γνώμη μας να μπορεί να ομολογήσει την εξάρτησή του και να αναζητά βοήθεια χωρίς να φοβάται ότι θα απωλέσει την εργασία του, τόσο στον δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό τομέα. Και αποφάσεις όπως αυτή, αφ'ενός κοσμούν τα όργανα που τις λαμβάνουν και αφ'ετέρου σώζουν ζωές.